De inleiders zijn deze keer Shum en Marijke Ahsmann.
Zij delen beiden, in hun eigen bijdrage, hun inspiratie en gedachten over het jaarthema Vrede begint in jezelf.

Shum:
Wie is die ‘ZELF’?
‘Vrede begint in jezelf’, maar wie is die ‘zelf’? Ken ik die ‘Zelf’ wel? Ben ik die zelf? Ben jij je opvoeding? Ben jij je herinneringen?
‘Verbeter de wereld, begin bij jezelf.’ Kan ik mijzelf verbeteren door kennis vergaren? Zit de kiem van vrede al in ons ‘zelf’ bij de geboorte? Hoe kan die ‘zelf’ het ‘Zelf’ kennen?

Boeddha zei: ‘Er is geen zelf…’
Mogen we ons Zelf deze avond gewaarworden!

Shum is lid van TVN en actief bij de Loge in Rotterdam.

 

Marijke Ahsmann:
Met Etty Hillesum op weg naar innerlijke vrede

Het is het oorlogsjaar 1942.
Etty Hillesum, een jonge Joodse vrouw wonend in hartje Amsterdam begint met het schrijven van een dagboek om klaarheid te krijgen in haar innerlijke chaos. Het wordt een beschrijving van een spirituele weg die, terwijl de uiterlijke omstandigheden zeker voor Joden steeds nijpender worden, haar leiden naar een leven in verbinding met haar innerlijke bron, naar innerlijke vrede.

Marijke is lid van Loge Utrecht, jarenlang secretaris geweest en nog steeds actief als bestuurslid.

 

Het is zó eenvoudig om in strijd en in tegenstellingen terecht te komen. Ons dagelijks leven speelt zich bijna per definitie af binnen een wereld vol tegenstellingen. Eenvoudigweg omdat ons bewustzijn niet permanent ‘verblijft in de Eenheid’ en in zielsbewustzijn. Innerlijke vrede vinden we als ons bewustzijn zich verheft tot dat wat eeuwig is.

Het is eigenlijk heel eenvoudig: voor vrede in een wereld vol strijd is innerlijke vrede nastreven en bereiken een absolute voorwaarde. Het is de enige manier.

‘Ja maar…!’

Oké, in de tussentijd (zolang we geen innerlijke vrede hebben verworven) mogen we ons natuurlijk afvragen hoe we ons verhouden tot de strijd, in de wereld/in de omgeving. Daarop is een heel scala van antwoorden mogelijk dat de spreker deze avond met de aanwezigen zal verkennen.

Gabriella Cristofoli deelt haar bijdrage voortkomend uit de vraag: Pelgrimeren… wat is dat?
Lopend, fietsend of per paard reizen van heilige plek naar heilige plek is een eeuwenoud ritueel. Mensen lopen om tot zichzelf te komen. Maar ben je dan een pelgrim of een wandelaar?
Zelf wandel ik sinds een paar jaar LAW* routes. Ik heb in Nederland en Engeland enkele routes gelopen. Ik merkte dat ik dat deed omdat ik mijn lichamelijke uithoudingsvermogen wilde testen. Die behoefte is er niet meer. Met deze inleiding wil ik onderzoeken ‘Hoe kan je pelgrim worden of je pelgrim voelen’?

De inleiding van Minouc Heijbroek gaat over Het lied van de parel, pelgrimstocht van de ziel.
Dit is een Oud-Syrische vertelling waarvan de auteur onbekend is en die waarschijnlijk rond 200 na Chr. geschreven is. De ziel daalt af ‘uit het koninkrijk van zijn vader’ om in het aardse rijk te incarneren en de parel te zoeken, maar raakt verstrikt in het ondermaanse en valt in slaap. Het is natuurlijk een vertelling over onszelf. Willen we innerlijke vrede, dan zullen we eerst moeten ontwaken, beseffen wie we zijn en wat onze taak is.

 

(*LAW: lange afstand wandelroutes)

Pelgrim van de stralende stad, Nicolas Roerich 

De zon voedt de aarde met haar licht. Dit licht is symbool voor geloof en vertrouwen. De zon koestert ons met haar warmte. De warmte is het symbool voor liefde-mededogen. Er is genoeg plaats voor ieder wezen om van de zon te genieten. Zonder haar is er geen leven mogelijk.

Er zijn ook vele andere goede krachten om ons heen, weliswaar niet zichtbaar, maar voelbaar. We ervaren hen direct in ons gemoed, in het hart. Evenals de zon, houden ook zij het leven op aarde in stand. We denken aan het Goede, Schone en het Ware, aan Liefde en Vrede. De wonderen van de heilige vrede zijn net zo mysterieus en voedend als die van de zon. De zon kan vrijuit schijnen, vrede echter heeft mensen nodig om haar te ontvangen, om met haar samen te werken, haar door te geven; zij heeft handen en voeten nodig om zich te manifesteren.

Als zij zich niet kan tonen, overheerst het kwaad; dan gaan de aarde en haar bewoners gebukt onder wreedheden. Vele mensen hebben zich van haar afgekeerd. Zij verspreiden willens en wetens negativiteit en leugens en zij laten een spoor van vernietiging achter zich.

Wat kunnen wij daartegen doen?
Er zijn altijd mensen geweest die de bijzondere kracht van liefde en licht hebben ontvangen. Vaak gaat dat met grote persoonlijke offers gepaard. Zij willen een instrument zijn om de heilige vrede te ontvangen. Nu wordt dit ook van ons gevraagd. Het vraagt om een radicale omkering, om opoffering. Dat is nog wel te doen; maar hoe overwinnen we zelfgenoegzaamheid, hoe zien we onze angsten onder ogen? We noemen het de weg van het hoofd naar het hart, of ook de weg van de rups naar de vlinder.

In deze lezing onderzoeken we hoe we een instrument kunnen worden voor deze heilige vrede.

Vera van Egmond-de Ley

(Afbeelding: tekening Piet Klaasse, uit de Bijbel voor kinderen Joanne Klink)

De inleiders op deze avond zijn Arend Heijbroek en José van der Loop. Na afloop van hun bijdragen gaan we in kleine groepen met elkaar in gesprek.

José deelt met ons haar inleiding onder de titel ‘Shanti: innerlijke vrede en harmonie‘.
In haar inleiding verkennen we de principes van innerlijke vrede of shanti als fundamentele staat van vrede, die bewaard kan blijven midden in de dynamiek van ons dagelijks leven. Klassieke teksten zoals de Upanishads, de Yoga Sutra’s en de Bhagavad Gita bieden ons hierbij prachtige inzichten en praktisch toepasbare principes.

José van der Loop is lid van de Theosofische Vereniging. Ze geeft lezingen en maakt podcasts over uiteenlopende thema’s op het snijvlak van Indiase Veda’s, Advaita Vedanta, esoterisch christendom, boeddhisme en westerse mystiek. Meer informatie tref je op www.yogafilosofie.nl

Arend verkent met ons de vraag: ‘Waar zit de strijd in onszelf?‘
Het thema voor dit jaar is ‘Vrede begint in jezelf’. Deze heel korte zin heeft vele kanten: wat is vrede, wat is het begin daarvan en wie zijn we eigenlijk*?
Er is helaas geen vrede, niet in onszelf en niet in de wereld. Wij zijn die wereld. Zo binnen, zo buiten, zegt de hermetische paradox. Wat, vanuit een esoterisch perspectief, verhindert ons om de vrede in onszelf te vinden, en daardoor bij te dragen aan de vrede in de wereld. We gaan dit samen onderzoeken.

(*wat is ‘je zelf’ eigenlijk?)

Arend Heijbroek is lid van Loge Utrecht en voorzitter van het Internationaal Theosofisch Centrum in Naarden.

Het lijden van de wereld kan overweldigend voelen. We worden dagelijks geconfronteerd met leed, verdeeldheid en conflicten.
Hoe kunnen we, te midden van alle chaos, een standvastige innerlijke vrede vinden?

In deze lezing onderzoeken we hoe vanuit een theosofisch en spiritueel perspectief we niet onverschillig staan tegenover het lijden, maar juist betrokken kunnen zijn zonder onszelf erin te verliezen.

Kees Voorhoeve heeft studies gevolgd over westerse mystiek, kabbalah en boeddhisme.
Hij geeft les aan de Academie voor Geesteswetenschappen in Utrecht over spiritualiteit, mystieke tradities en meditatie.