Westerse esoterische stromingen hebben door de eeuwen heen spirituele concepten aangeboden die dieper gingen dan de dogmatiek van de tijd. Ze bieden tot op de dag van vandaag een platform voor onafhankelijke individuele spiritualiteit. Dit is niet altijd een eenvoudige weg: onder iedere bloem ligt een slang verborgen.
Nieuwe vragen komen dan naar voren. Wat zijn die verborgen slangen? Wat zijn de risico’s? Wat is de praktijk van het esoterische pad? Wat hebben die stromingen gemeen? Maakt New Age daar deel van uit? Wie komen we onderweg tegen? Zijn er innerlijke leraren, die ons hierbij helpen? Krijgen zij die de weg gaan een beter inzicht om het juiste te doen en daarmee de mensheid beter te kunnen dienen?
Over Arend: Hij kwam voor het eerst in contact met theosofie via een Europees kamp voor jonge theosofen in 1968. Het jaar daarna was het kamp in Zwitserland, naast de tent waar Jiddu Krishnamurti lezingen gaf. Theosofie en Krishnamurti waren ‘life changers’ en je kan deze twee wegen niet los van elkaar zien. Arend werd in 1973 lid van de Theosofische Vereniging, en met een onderbreking door een verhuizing naar Brabant, ook lid van loge Utrecht. Al enige jaren is hij voorzitter van het bestuur van het Internationaal Theosofisch Centrum in Naarden.
Onze westerse filosofie vindt zijn oorsprong bij de oude Griekse wijsgeren. Het denken staat centraal en is analytisch van aard. Afgelopen decennia ontstond in het westen belangstelling voor de wijsheid van de oude Chinese wijzen, zoals Lao Zi en Zhuang Zi. Bij hen staat het lichaam centraal, en zijn zowel denken als voelen verbindend van aard. Hoe keken zij aan tegen: ‘Het goede, het ware en het schone’?